Raam woonkamer

Toen we in 1953 op de Wimmenumer kwamen was het raam een z.g.n. T-raam. Het was een schuifraam, en heel in het begin hadden we het 's zomers wel eens open staan. Mijn vader liet er zelfs nog een hor voor maken dat in de raamopening kon worden gezet. Maar later is het raam vastgespijkerd. Er is bijna altijd wind aan de kust, en met een of twee deuren open heb je genoeg ventilatie in de kamer.

Foto hierboven: In 1975 zijn de kozijnen (gedeeltelijk) en de onderdorpel vernieuwd.

Toen ook het raam zelf slecht werd is in 1978 door Moejes een nieuw raam gemaakt, en we kozen toen voor een 9-ruiter. Dat heeft er ongetwijfeld vroeger ook ingezeten.

 

Bij die gelegenheid liet mijn vader bij pottenbakkerij 't Spinnewiel in Amsterdam een tegeltje maken met de tekst "Door kleine ruitjes schijnt ook de zon. Wimmenum 1978". Het tegeltje hangt in de woonkamer.

 

Na 20 jaar vertoonde het nieuwe raam alweer verrottingsverschijnselen bij de roedjes en de onderdorpel. Repareren bleek duurder dan vervangen, en zo kwam er in 1999 wéér een nieuw raam, uiteraard weer met kleine ruitjes.

 

 Toen we de molen in 1953 betrokken zaten er geen luiken voor de ramen. Dat heeft mijn vader er al snel aan laten timmeren, omdat de woonkamer tevens als slaapkamer van mijn ouders diende (met een opklapbed erin). Die luiken hadden de klampen overigens aan de verkeerde kant. In 1995 zijn de luiken door Kueter vernieuwd, en kregen toen de klampen aan de goede kant (zie foto's).

Foto ergens tussen 1940 en '45. Luiken met klampen aan deze kant (als ze openstaan)	Foto (ansichtkaart uitg. Schotvanger) uit 1951 of '52. De luiken zijn verdwenen.	Juli 1953. Mijn vader en moeder voor het woonkamerraam, nu weer voorzien van luiken, maar met de klampen aan de andere kant.