Wanneer werd de molen weer maalvaardig?

In 1967. Eigenlijk was dat helemaal niet de bedoeling! De molen stond stil sinds de bouw van het elektrisch gemaal in 1951. Er was door de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, samen met Provinciale Waterstaat, een restauratieplan gemaakt dat alleen voorzag in nieuwe wieken en twee velden nieuw riet. Aan vrijwillig draaien dacht toen nog niemand. Het Gilde van Vrijwillige Molenaars bestond nog niet!

Terwijl molenmaker Jan Poland jr. met de restauratie bezig was vroeg hij me "Waarom ga je er niet mee draaien?" Ik zei: "Dat kan toch helemaal niet? Het scheprad zit vast, de wachtdeur is vervangen door een stenen muur, etc." Poland: "Dat muurtje kunnen we eruit slopen en weer door een wachtdeur vervangen, het scheprad kunnen we opnieuw afhangen, die molen is verder nog puntgaaf, je moet ermee gaan malen!" En zo is het gekomen. In datzelfde jaar kwamen de eerste mensen bijeen die de stoot gaven tot de opleiding tot vrijwillig molenaar, en daar sloot ik me direct bij aan.